Darlantı

Sıkılıyorsunuz bugünlerde, değil mi? Canınız çok sıkkın, tadınız yok. Birçoklarınız gülerek, hiçbir şey yokmuş gibi davranarak geçiriyor günlerini, çünkü başka çare göremiyor. Bazılarınız da daraldıkça daralıyor, zorlanıyor, ama elinden de bir şey gelmiyor. Kimileri intiharı falan bile düşünüyor olabilir, iyice ümitsizliğe kapılarak. Herkes haklı. Hepiniz haklısınız.

Kısacık ömrümüzde çok fazla şey gördük. En azından, makro açıdan. (Mikroya girmenin manası yok, herkesin mikrosu kendine ne de olsa.) Ama makro, bizi yoruyor.

Biz de insanları yoruyoruz. Herkes birbirini yoruyor, herkes hep beraber düşüşe geçiyor. Camus’nün La Chute isimli öykü kitabından yola çıkarak fark etmiştim ben mesela, para-şütün anlamını. Ama bunun da konumuzla alakası yok.

Konumuz virüs.

Aslında o da değil. Asıl konumuz, darlantı. Darlantı diye bir kelime yok, ama olabilir bence. Çünkü sondaki I harfi, içimizdeki darlanmayı daha da vurguluyor.

I harfinden pek hazzetmem.

Darlantıdan da hazzetmiyorum. Ama çare yok. Çekeceğiz bunu, çünkü başa geldi. Hepimizin başına geldi.

Hepimize farklı tezahür etti tabii. Herkesin alımlayışı farklı. Kimilerimiz daha olgun durabilirken kimilerimiz sapıttı.

Sapıtanlardanım ben. Hatta, bu süreci sapıtmalarına meze yapanlardanım. Ama öğreniyorum. Eğitiliyorum. Ve yeri gelince boyun eğiyorum. (Sık sık geliyor yeri. Ama sorun değil, çünkü Cenk Taner seviyorum. Cenk Taner’i anlıyor, hissediyorum. Başımı sadece aşk için, utanmadan eğiyorum.)

Bekliyorum, bekliyoruz. Ve biraz daha bekleyecek gibiyiz. Fakat geçecek bugünler, hepimiz biliyoruz.

Yani aslında, asıl sorun darlantı da değil, görüyoruz. Asıl sorun şu: Bittikten sonra her şey, yeniden başlayınca nasıl olacak?

İşte, şu an elimizde olan tek şey bu. Bugünlerde yaptıklarımız, geleceği değiştirecek.

Mukayyet olun. Daha ziyade, hislerinize. ♣